Ukraina w ogniu

"Nienawiść wrosła w serca i zatruła krew pobratymczą"...... mały sroko-gryf z wulgarnym rozruchem zwojów i pupą pawiana. 

17 lutego
Jednym z ćwiczeń jest rozruch neuronów poprzez szukanie rymów...
- Stół.
- Wół.
- Git, kot.
- Płot.
- Okej. Luty.
- Hmmm... Powiedziałbym "fiuty", ale nie ma takiego słowa...
Parsknęłam chichotliwie. Nie ma, nie ma...

23 lutego
Utknął na sedesie. Rosół prawie gotowy, praca domowa czeka. Zaryzykowałam. Zajrzę - myślę. Zaglądam. Siedzi dzieć ze spuszczoną głową. Zagadnęłam z troską:
- Co tam? Się dzieje coś?
"Z młodej piersi się wyrwało w wielkim bólu i rozterce":
- Muszę Ci coś wyznać...
- Jesu... - Jęknęłam nie bardzo wiedząc, co to wieszczy, ale na wszelki wypadek. Takie jęknięcie nie zabije ostatecznie, a nuż okaże się właściwym.
- Muszę... Cały dzień to ukrywałem... Nie wiem... Nie wiem, jak Ci to wytłumaczyć... - boleśnie, co chwila cmokając żałośnie.
Złapałam się na szukaniu krwi w okolicy i analizowaniu zawartości plecaka... poćwiartowanych zwłok sobie nie przypomniałam.
- Ja... - podniósł twarz z zamkniętymi oczami, pokiwał czerepem, zwiesił na powrót.
Litościwie milczałam w oczekiwaniu.
- Tak mocno w szkole podcierałem pupę, że mnie teraz boli - wypalił w końcu.
Jemu kamień z serca widocznie, a ja zaczęłam akrobacje alpejskie, żeby się nie udusić, wyglądać na zmartwioną i wykazać zrozumienie jednocześnie. Poległam.


24 lutego

Ukraina w ogniu. "Nienawiść wrosła w serca i zatruła krew pobratymczą"...
- Mamo - Rozkminia widocznie. - Jak mnie teraz wezmą do wojska to tak samego?
- Ale dlaczego mieliby teraz Cię do wojska powoływać? - Uniosłam brew.
- Wojna będzie u nas, to muszą.
- Nie będzie i nie muszą.
- Jestem synem żołnierza, więc...
- Jeśli by mobilizowali, to wszystkich mężczyzn zdolnych nosić broń, niezależnie od rodowodu.
- Ale ja to tylko snajperkę umiem nosić.
- Uczą posługiwania się różną bronią. W przyspieszonym tempie.
- Umiem, w końcu ojciec jest żołnierzem, i dziadek był.
Tu mnie przystopowało w wędrówce.
- Który dziadek? - Dopytałam uprzejmie.
- Noo, Dżejek.
- Hhhhmmm. Dziadek to raczej do wojska poszedł malować samochody na pomarańczowo w mundurze, odwalić wielokrotną samowolkę, a na koniec dostać zegarek w nagrodę. I za jego czasów, zresztą jak i za czasów Twojego ojca wojsko dotyczyło w zasadzie każdego pełnoletniego chłopca.
- Ależ tradycja!

Przeanalizowałam w myśli swoje słowa. Nie, nie pomyliłam się. A przed chwilą pytał o pochodzenie rodziny i herby. Cóż...

25 lutego

Z ojcem, a w zasadzie ojciec pokątnie, dzieć omawia zdobycze karpackie.
- Cytryn mam. To kamień bogactwa.... - przypomniał sobie -... i sztuczny minerał.
Ojciec zauważył, że gdzieś ma naturalny. Podzieli się. Wtrąciłam się zza kulis:
- Jak się nie błyszczy, to nie weźmie. Lubi błyskotki.
- O tak, bo ja jestem gryfem! - triumfalnie obwieściło dziecko.
- ...sroką - mruknęła matka.

Szkoło, szkoło

Się ze szkoły wypisać chciał. Patrz, jaki... sowa. 

Po tym, jak świeżo po feriach potomek przywitał mnie informacją, że wypisuje się ze szkoły w trybie natentychmiastowym, z takimż samym skutkiem, a rzeczonej szkole ktoś do rozsądku musi przemówić (problemem okazał się przymus wczesnego wstawania, Terrorysta jest ewidentną sową), wiedziałam, że szkoła nie powiedziała ostatniego zdania i zgrzyt nastąpi. Przyjmijmy, że intuicja. Roboczo.
Niemrawo się odziewa w szatni. Pstryk, przypomniał sobie coś wyraźnie. Łoho. Nie jest git. Nadmierne ożywienie nigdy nie wróży dobrze, względnie zawsze oznacza sprawę do wykrzyczenia.
- Mamo, mamo, mamo. Nie uwierzysz. Pani powiedziała, że ci którzy mało czytają, mają przeczytać pierwszą część elementarza do końca! Rozumiesz? Ale czy rozumiesz? Do końca. A tam jest na Boga, kilka bardzo trudnych tekstów... Chyba panią duch opuścił!

Wspomniany Bóg, ale ducha przyjmuję.

Definicja: "ci, którzy mało czytają" zdołała mi umknąć. Skoro uważa się za takowego, niech czyta. Nie umrze. Tylko dobę wydłużę.

Policyjnie, żołlinowo, pachnąco

Była sobie weekendowa kumulacja. Tłusty Czwartek, piątek trzynastego, Walentynki. I w zasadzie ... tylko Walentynki j a k o ś obejszliśmy. Z naciskiem na jakoś... 

11 lutego

Gość w dom. Zdarza się czasem. Gość płci zgodnej. Z matką zgodnej, kobieta znaczy. To ma znaczenie, czy też znaczenie mieć będzie w dalszej części tekstu.
Kolejna godzina plotek. Dzieć realizuje plan dnia, gdy z jego pokoju, w którym nadprogramowo klocki składał słychać:
- Mamaaa...
- Mamo - odruch taki, bo w języku polskim wołacz nadal istnieje.
- A czy ona zostaje na noc?
- Ona imię ma i nie, Kasia nie zostaje na noc.
- Aha.
- A co? Chciałbyś, żeby została? - rzecz jasna drzemy się przez salony do siebie, taka niewychowana jestem. W sumie głównie leniwa zapewne. Kasia się chichra przysłuchując.
- Nic by nie szkodziło.
- Super! To znaczy, że mogę zapraszać na noc...
- Eeee, NIE!
- No jak nie? Powiedziałeś, że nic nie szkodzi, zatem jakby jakiś mężczyzna...
- Tylko koleżanki z rycerstwa!!! Żadnych facetów! Żadnych!!!
- Kasia nie jest z rycerstwa - zauważyłam trzeźwo.
- Mamo, z pracy przecież też - zapewne przewracając oczami.

Oj, mamo...
Się śmiałam, że mnie to nie będzie dotyczyć. Przepadło. Nie zdążyłam. Terrorysta.

Wpis na życzenie Pani Policjant. Smacznego:)

12 lutego

Od rana co rusz słyszę prucie:
- Żolin, Żolin, Żolin, Żoliiiiinnnnn!!!!! ♫ ♪

Terrorysta w stylu country.

14 lutego

Walentynkowo.
Oko otwarłam z ledwa. Nieznacznie, bo mi się coś kotłować przy ramieniu zaczęło. Słyszę na wpół senne:
- Mamo, te Twoje perfumy... No nie mogę się powstrzymać, jak Ty pachniesz pięknie.
Na wszelki wypadek nie dopytuję, czy aby słyszałam na jawie. Pławię się w zapamiętanych słowach.
Walentynkowo.

Ciasteczkowy potwór

czyli owsiane mega ciacha z czekoladą i rodzynkami. 

Tłusty czwartek. Dzień pączkowy. Po zeszłorocznych pączkach szczerze nie chciało mi się walczyć z olejem i ciastem. Tym razem postanowiłam wykorzystać resztki posiadanych mąk, w tym paczuszką owsianej. Wyszły. Glutenowi zachwyceni, a dzieć.... cóż, wróci ze szkoły, to się dowiem (dowiedziałam – był).

Owsiane ciastka z czekoladą i rodzynkami

U nas mąka owsiana i zlepek mąk różnistych posiadanych. Rodzynek Terrorysta nie chciał, zatem jest wyłącznie czekolada w dużych kawałkach. 

Z oryginału na żywca przekopiowane:

"1 1/4 szkl mąki
1 łyżeczka sody
1/2 łyżeczki soli

225 g masła
1 szkl cukru
1 szkl ciemnego cukru trzcinowego
2 jajka plus 1 białko o temp. pokojowej
3 szkl mąki owsianej
2 tabliczki czekolady mlecznej(każda po 100 g), połamanej na małe kawałki
1 szkl drobnych złocistych rodzynek

Piekarnik nagrzać do 170 st C. (Termoobieg – 150 st C)
W misce wymieszać suche składniki: mąki, sodę i sól.
Masło zmiksować na puszystą masę (ok. 1 minuty). Miksując dodawać cukier i ucierać jeszcze ok. 5 minut. Kiedy masa będzie gładka i puszysta, dodać jajka.
Miksując dodać suche składniki. Powstanie lekko klejące ciasto. Dodć rodzynki i czekoladę, wymieszać łyżką.

2 lub 3 duże blachy wyłożyć papierem do pieczenia. Przy pomocy dwóch małych łyżeczek nakładać ciasteczka na blachę zostawiając między nimi 5-cm odstępy.
Wstawić do nagrzanego piekarnika i piec 12-15 minut. Nie dłużej – mimo iż gorące ciasteczka będą miękkie, po wystudzeniu lekko stwardnieją, z zewnątrz pozostaną chrupiące a w środku ciągnące.
Wstudzoe można przechowywać w metalowym pudełku lub słoju ok. 4 dni.
Smacznego!"